Hi allemaal, Dinsdag kwamen wij rond half 5 aan in capetown. De vlucht via Dubai leek eindeloos te duren, aangezien er een groep Maleisiërs naast ons zat die bleven zeuren om vegetarisch eten terwijl zij dit niet hadden doorgegeven bij de vlucht. Gelukkig waren wij voor de crew hierin makkelijk. Van te voren hadden we al een pick-up service geregeld, na de lange vlucht was dit zeker geen overbodige luxe. Onze taxi chauffeur vond het leuk om ons alvast een mini tour te geven in de taxi. Erg leuk! Aangekomen in de lodge konden we genieten van een welverdiende douche en schone kleren. Enthousiast in m'n jurkje liepen we hierna Kaapstad in voor het diner. Al snel ben ik even terug gerend voor wat warmers. Omdat Kaapstad aan de zee ligt waait het hier enorm en heb je een vest zeker nodig. De verschillen tussen arm en rijk, zwart en blank, werden ons al snel duidelijk. Op straat zie je veel dikke auto's rijden met blanke mensen erin. Terwijl op straat is de armoede meteen zichtbaar. Veel zwervers en jonge jongens met zelf verzonnen banen als: parking-Guy bij een parkeerplaats van drie auto's of het verkopen van de lokale daklozenkrant bij stoplichten. De volgende dag zijn we op de toeristen bus gestapt: een zogenaamde Hop-on Hop-off bus om zo de grote stad te herkennen. Prachtige stranden, natuur gebieden en hotel villa's zijn we tegen gekomen. En tot Jeroen z'n grote blijdschap langs het nieuwe (wk) stadion van Kaapstad. Bij houtbay, een groot vissersdorp, hebben we even rond gelopen. Prachtige gekleurde boten die ladingen vol vissen vervoeren. Jammer van de mist, het was vandaag onmogelijk de tafelberg te beklimmen of kaap de goede hoop te spotten. 'S middags maar een tour naar Robben island geboekt. Na een tochtje van 45 minuten op de boot kwamen we aan op dit eiland. Alle (bijna) oud gevangenen en enkele oud-bewakers leven nog op dit eiland voor de toeristen. Erg bijzonder na het verhaal van onze gids. Na alle martelingen en andere on-menselijke taferelen zou je er vanuit gaan dat hij geen voet meer op dit eiland wil zetten. Maar de ex gevangenen zijn zelfs vrienden met de oud-bewakers. En dat allemaal in het licht van Nelson Mandela. Nelson woonde hier 18 jaar in een cel van 2 bij 3. Overdag was er gedwongen arbeid in de brandende zon en verder als zwarte man kreeg hij zeker de helft van het normale gevangenis eten. Erg bijzonder dat deze man dit zo lang heeft overleefd en 95 jaar is geworden. Geen wonder dat hij hier nog zo'n grote held is. Hier schreef hij in het geheim zijn boek. Al deze 'political prisoners' werden verschillende politiek gelegateerde zaken ten laste gelegd. Advocaten, doktoren etc, al deze gevangenen waren goed geschoold en hadden 'teveel' een eigen mening. Zelfs onze gids, die al op 17 jarige leeftijd 'terrorisme' ten laste werd gelegd. In 1991 werden zij allen vrij gelaten en in 1995 werd Nelson als eerste zwarte president gekozen. Nu al bijzonder avontuur, ik ben benieuwd wat ons morgen gaat brengen. Liefs Jeroen en Kim